In de serie “Better call Saul” zit in één van de kern scenes het liedje: Escape oftewel de Piña Colada song. Als ik Oom Beer wil pesten dan zing ik het. Ik moest aan het liedje denken omdat ik al een tijdje langs de Dracaena loop en denk ik moet m verpotten. De Dracaena bicolor lijkt namelijk een beetje op een palmboom en huisgenoot Tante Aal heeft er stokjes met pompoenen en lama’s erop ingezet, in december was hij een alternatieve kerstboom. Kortom hij heeft een beetje een palmbomen feestimago maar zat al een eeuwigheid in dezelfde treurige afbrokkelende terracotta pot.
De Dracaena woont al sinds ver voor mijn tijd in de keuken en was één van de planten die ik onder de Crassula vond toen ik in 2015 de planten begon te verzorgen. Het was een droevig gezicht; er hingen nog een paar bladeren aan een verder kale stok. Ik heb de Crassula in zijn eigen pot gezet en de Dracaena in zijn eigen pot gelaten. Op een gegeven moment was hij al zijn bladeren kwijt en bleef er niks anders dan een zielig stokje. Ik weet van yucca’s dat ze vanuit een stam weer terug groeien en daar heb ik dan maar op gegokt. Helaas heb ik geen foto van de lege stok want die zijn niet echt fotogeniek. Dit is de eerste foto die ik van de Dracaena heb:
Hier is hij alweer een beetje bijgekomen. Maar goed, terug naar de Piña Colada! Het arme schaap stond daar maar in de steeds verder afbrokkelende pot en inmiddels in een hoekje uit de volle zon. Het kan goed warm worden in de vensterbank en dus was het op een maandagavond vlak voor zonsondergang toch tijd voor de verhuizing. Om terug te komen bij het liedje: “I was tired of my lady, we’d been together too long” is de eerste zin en ik denk dat dat van toepassing is op de pot.
Wacht even een close-up van de korstige pot:
Jakkes!! De kleren die ik had zijn in de was want dat witte op de pot is: a. schimmel of b. kalk. Maakt niet uit welk antwoord maar goor is het zeker. De pot was niet eens de reden dat ik dacht aan verpotten. Het waren ook de hangende bladeren en het zielige beetje grond dat er nog inzat.
Misschien heeft één van de huisgenoten hem per ongeluk omgegooid of misschien gebeurde er iets anders met de grond. Raar is dat eigenlijk nu ik erover nadenk. Vaak als een plant de pot uitgroeit dan is er meer wortel dan grond in de pot en ik vraag me soms serieus af waar dat dan blijft. Ik bedoel het is niet zo dat de plant grond eet of een deel van de aarde door de wortels word weggewerkt op wat voor manier dan ook (denk aan ET of kaboutertjes). Soms denk ik daarover maar slechts heel soms want anders wordt ik gek, ik kan namelijk niet bedenken wat er dan wel gebeurd en het zou me tot waanzin drijven als ik daar te lang bij stil zou staan. Dus dat doen we dan ook maar niet.
Onder het tafeltje waar deze plant woont stond een pot met daar een voormalige basilicum plant in. Een nieuwe pot was dus al bij de hand.
Photobombing is de Citroenverbena die zich even uitslooft met zijn enorm groene blaadjes. Echt een aanrader want hij groeit als kool en verse Verveine thee is nog lekkerder dan gedroogde. Al ben ik benieuwd hoe hij de winter overleefd. Oja en over de basilicum hebben we het verder niet. Goed? Terug naar de Dracaena!
Kijk mamma: perfect potvormige wortels! En dus bijna geen aarde (Nee Tante Bonsai, rustig blijven), wel enorme dikke droge wortels. Gek bovenin een beetje verhoutte wortels en onderin licht gele dikke wortels. Ze deden me een beetje denken aan de, weliswaar ontklede, luchtwortels van de monstera. Ze volgend allemaal een beetje dezelfde lijn en als we weer naar het liedje luisteren horen we: “I didn’t think about my lady, I know that sounds kind of mean
But me and my old lady, had fallen into the same old dull routine”. De pot is geschiedenis, misschien breek ik ‘m voor de scherven voor afwatering van grotere potten maar ik denk dat ‘ie gewoon de vuilnisbak in gaat.
Hier zie je het verschil beter tussen de bovenste en onderste wortels (en dat ik dol ben op roze nagellak vooral op mijn kleine teentjes). Bij de wortels had ik het gevoel dat ik er het beste wat vanaf kon halen want dat werkt bij bonsai ook goed. En dus heb ik met mijn ‘gewone’ snoeischaar de boel een beetje gefatsoeneerd zodat hij makkelijker in de nieuwe pot zou gaan passen. Geen geneuzel met bonsai scharen en andere delicaat gereedschap. Nu maar hopen dat wortelsnoei hier ook gaat helpen.
Een beetje water en we zijn er weer klaar voor. Even geen terra cotta maar een plastic binnenpot. Goed drainerende aarde (beetje bonsaimix) onderin en verse potgrond bovenin. Het gaat me eigenlijk niet zozeer om de tekst van het liedje dat in mijn hoofd zit als wel de aanstekelijke beat die eronder zit. Ik hou helemaal niet van Ananas en dus ook niet van Piña Colada. Heel misschien gaat dit over de boodschap van het liedje: dat je wel op zoek kunt naar iets spannends en nieuw maar dat je soms, met een beetje interesse, in het oude ook iets nieuws kan ontdekken. Wat het oude en vertrouwde dan ook weer een beetje spannend maakt.
“I knew her smile in an instant, I knew the curve of her face. It was my own lovely lady, and she said, “Oh, it’s you”.
Liefs,
Tante Bonsai
PS: Wie wat bewaard die heeft wat! De foto van een Dracaena in kerst outfit wilde ik jullie toch niet onthouden! ( Let ook op het geweldige jaren ’90 behang op de achtergrond. Dat hangt er al niet meer) “You’re the love that I’ve looked for, come with me, and escape”
