Mijn broer is een jaar of 2 geleden verhuisd naar een dorp dichtbij een stad en de eerste keer dat ik van de halte naar zijn huis liep kwam ik langs een vierkante bak met een struik erin en ik dacht bij mezelf: “Dat zou een mooie bonsai zijn”. Mijn broer woont daar naar alle tevredenheid en ik ga soms langs bij zijn gezin maar niet vaak genoeg. Als ik tijd had keek ik even naar de bak en zag dat de struik het zwaar had. Hij stond daar maar, kreeg geen water en de bak was iedere keer een beetje meer stuk. Na een jaar werd het huis verkocht en de struik verdween onder het bouwmateriaal en de pot scheurde nog een klein beetje verder. Na twee jaar in mijn eentje langs de bonsai lopen kreeg ik Oom Beer zo ver dat hij mee ging om te eten bij mijn broer en schoonzus en toen we samen langs de vierkante bak liepen wees ik Oom Beer op de struik en hij riep meteen: “Bonsai!”
Het was een gezellige avond maar toen de thee op tafel kwam en de kinderen in bed lagen stortte mijn broer en zijn vriendin lichtelijk in, niet gewend aan zo “laat” naar bed gaan. Mijn broer liet ons uit en ik wees mijn broer op de vierkante bak. “Als je die mensen ooit spreekt zou je willen vragen of ik ‘m mag hebben als ze de struik weg doen” zei ik op hoop van zegen. Mijn broer is heel druk en heeft genoeg andere dingen om zich mee bezig te houden dan een struik. En eigenlijk was ik het alweer vergeten toen ik een Whatsapp kreeg met een foto van de struik.
Afgelopen winter had broer eindelijk tijd om met de auto langs te komen en omdat hij heel sterk is droeg hij de bak helemaal alleen naar het balkon. Stoere broer maar arme boom!
Ik had me tot dan toe nog niet echt bezig gehouden met wat voor soort struik het was maar ik dacht iets van een Juniper oftewel Jeneverbes. Ook nu ben ik er nog niet echt achter wat voor achternaam hij heeft maar ik besloot om de bak te laten voor wat hij was en de struik een beetje rust te gunnen.
En het werd winter en dan kan je beter niet te veel doen aan je planten. Na zeker meer dan 2 jaar verwaarlozing maakt hij een beetje een droevige indruk.
Maar kijk nou eens naar de Nebari, want zo heet dat in de officiële bonsaikringen, die is super interessant en alleen dat al maakt het tot een bonsai. Maar goed er lag sneeuw en het was bitterkoud en ik heb de bak maar op een beschut plekje gezet en afgewacht tot de lente. Vooral ook omdat ik geen idee had wat ermee aan moest. Tot een mooie dag in April ik had in de middag een optreden waar ik best zenuwachtig voor was (zoals voor de meeste optredens). En ik dacht: “Als ik nou een beetje ga prutsen met de plantjes, kom ik wel tot rust.” Het is jammer dat ik geen foto’s van mijn nagels had nadat ik opgehouden was met prutsen. Let op: ik zeg express niet dat ik klaar was want het was meer werk dan ik had kunnen vermoeden en mijn arme diva nagels hadden het zwaar te verduren.
Ik was eerst helemaal over de zeik omdat ik dacht dat aliens of iets anders raars eieren in mijn nieuwe bonsai hadden gelegd. Maar niets was minder waar! Om een goede afwatering te maken heeft iemand het grootste gedeelte van de pot met keitjes gevuld!! Vandaar dat die arme broer zo zwaar moest tillen.
De wortels waren er blij omheen gegroeid de stenen eruit pulken was een rotklus. Ik kon niet harken en moest alles met mijn vingers eruit peuren. Ik heb natuurlijk wel een harkje geprobeerd maar ik krijg nog last van mijn kiezen als ik aan het geluid denk dat daar vanaf kwam. BRRRRR!!! De tijd begon te dringen en na een goed 2,5 uur peuteren had ik eindelijk een bak met stenen en een bonsai met ongeveer 5 centimeter aarde in de kluit.
Ik had nog een uur om me klaar te maken voor mijn optreden en daar komt altijd minstens een half uur verlamende twijfel over kleding en repertoire keuze bij kijken dus ik moest voortmaken. Ik had voordat ik begon een mooie pot bedacht (die waar hierboven de stenen in liggen) en was klaar voor de transplantatie. Je kan in je leven vanalles bedenken maar het ging alleen passen als ik een flinke hoeveelheid van de wortels zou snoeien. Ik moest mijn haar nog was en had niet echt de tijd voor rigoreuze wortelsnoei. Dat is zeker niet iets wat je moet overhaasten. Gelukkig had ik van het aarappelproject vorig jaar nog een grote pot staan die wel zou gaan passen. Ik heb de pot gevuld met Puim-steentjes zoals je die overal kan kopen. Lichte poreuze steentjes die water doorlaten en de pot opvullen zodat je niet 30 liter aarde kwijt bent en de pot nog enigzins te tillen valt zonder broer in de buurt.
Mijn nagels waren afgebroken en de aarde zat in mijn ondergoed en in mijn haar maar ik heb ‘m in de pot gekregen. En kwam ook nog redelijk op tijd op het optreden en dankzij het moderne wonder van nep gel nagelak heeft niemand gezien dat er stukken boom onder mijn nagels zaten.
In de weken erna heb ik nog wat dode naalden weggehaald en op de laatste foto zie je alweer dat er nieuwe groei komt in de nog levende puntjes. Ik denk nog over wat ik met het dode hout ga doen misschien wat afknippen maar ik laat zeker nog wat zitten want dan zie je tenminste dat de boom heel veel meegemaakt heeft. Andere dingen waar ik over na denk is om toch wat heftiger te snoeien volgend voorjaar maar ik wil eerst nog even onderzoeken of dat handig is want ik weet niet of er dan wel iets terug groeit.
Mijn allereerste echte volwassen bonsai dankzij mijn sterke broer.
Liefs Tante Bonsai